شانزدهم آذر
روز دانشجو
پنجاه سال خروش برای آزادی
روز شانزدهم آذر یك نقطه عطف در جنبش دانشجویی است. خروشی كه در 16 آذر سال 1332 از دانشگاه برخاست، اولین نشانه خشم و خروش خلق ما علیه حكومت دیكتاتوری سلطنتی بود كه توسط آگاهترین فرزندانش در دانشگاه تهران، در معرض دید جهانیان قرار گرفت.
درماه های پس از كودتای ننگین 28 مرداد سال 1332،دانشجویان آگاه و میهن‌پرست كه همچنان به دكتر محمد مصدق پیشوای نهضت ملی ایران عشق می‌ورزیدند، دست به تظاهرات اعتراض‌آمیزعلیه دیكتاتوری حاكم و حامیان آن كه مسبب كودتای ننگین 28 مرداد و سرنگون كردن تنها دولت ملی و قانونی مردم ایران بودند زدند.. برای شاه بسیار مهم بود كه نزد‌غرب وانمود كند كه بر اوضاع مسلط است و مقاومت مردم را سركوب كرده است، از این رو نظامیان و چتربازان خود را برای سركوب حركت اعتراضی دانشجویان به دانشگاه تهران فرستاد.متقابلاً دانشجویان آزاده در برابر تفنگهای آماده شلیك ماموران شاه سینه سپر كردند. در نتیجه 3 تن از دانشجویان دانشكده فنی، به نام های بزرگ‌نیا، قندچی و شریعت رضوی، به ضرب گلوله ماموران شاه به شهادت رسیدند.اما ریختن خون آنها برای رژیم شاه بسیار گران تمام شد. زیرا از همان روزسنت مقاومت، تسلیم‌ناپذیری و آزادیخواهی در دانشگاه‌های ایران بنیان نهاده شد، دانشگاه سنگر آزادی نام گرفت و 16 آذر، به عنوان روز دانشجو، همه ساله به روز مقاومت و اعتصاب علیه دیكتاتوری حاكم تبدیل گردید. بر همان سنت سرخ مقاومت بود كه دانشگاه های ایران محل نشو و نمای انقلابیون پیشتاز مبارز بوده و بنیانگذاران مجاهدین و سایر سازمان های مبارز آن زمان نیز تقریباً همه از دانشگاه برخاستند و با حركتی كه آنها آغاز كردند، طومار دیكتاتوری سلطنتی در هم‌پیچیده شد.
16 آذر روزی است كه دانشجویان بعنوان قشر روشنفكر و پیشتاز جامعه درخت آزادیخواهی را در قلب دانشگاه كاشتند و با خون شهدای دانشجو آبیاری نمودند. 16 آذر، روزی كه در تاریخ ایران به سمبل جنبش و حركت علیه دیكتاتوری تبدیل شد و حتی خمینی هم با حد اكثر قساوت و تصفیه خونینی كه از دانشگاه كرد نتوانست آن را از حركت بازدارد و دیدیم درسال 78 ، چگونه شانزده آذر در 18 تیر خروشید و از خاكستر خود سر بر آورد. و دیدیم كه همین دانشجویان چگونه خاتمی را مفتضح كردند و پاسدار هزارتیر احمدی نژاد را هم كه درهمان بدو ورود برآن بود تا درصحنه دانشگاه ژست مردمگرایی بگیرد، وادار به عقب نشینی كردند. در آذر ماه سال گذشته چگونه عمامه ازسر آخوند مرتجع عمید زنجانی كه به عنوان رئیس دانشگاه آمده بود، برداشتند و او را مفتضح كردند. آخر دانشگاه سنگر آگاهی است و با دیكتاتوری و ارتجاع در تناقض است. اعتراض دانشجویان در 16 آذر از همان روز اول ، اعتراض بر ضد دیكتاتوری و ارتجاع بوده است. فریاد آزادیخواهی مردمی بود كه تا امروز دقیقا یك صد سال برای آزادی مبارزه كرده و قربانی داده اند , بله همان كلمه مقدس آزادی است كه 16 آذر 32 را به 18 تیر 78 پیوند می زند و آن را تا امروز و موج اعتراضات دانشجویی امتداد می دهد.
بدون شك, یكی از برگهای زرینی كه تاریخ معاصر كشورمان به خود دیده, جنبش دانشجویی و رشادت ها و فداكاریهای آنان است.
16 آذر سال 1332 :
پس از سقوط دولت ملی دكتر محمد مصدق در كودتای 28 مرداد سال32, اعتراض ملت ایران در برابر شاه درخروش نسل آگاه و روشنفكر و بویژه در اعتراضات دانشجویان متبلور شد. در شانزدهم آذر همان سال اولین جرقه‌ى خشم دانشجویان آگاه، تاریكی شب را درآغاز حاكمیت سیاه حكومت كودتا شكافت. 16 آذر با خون قندچی، بزرگ نیا و شریعت رضوی سه شهید جنبش دانشجویی كه پیشقراول جنبش آزادیخواهانه مردم ایران بودند ، برای همیشه در تاریخ این میهن به ثبت رسید.
4بهمن1341: حمله به دانشگاه:
به دنبال افشای اهداف انقلاب سفید، شاه كه می دانست سدو مانع اصلی در برابر این توطئه ضد ملی، دانشجویان مبارز هستند، ماموران امنیتی وابسته به خودش را به دانشگاه گسیل داشت و آنها به شدت دانشجویان دختر و پسر را مورد ضرب و شتم و اهانت قرار دادند.
15خرداد 1342
به محض اطلاع از قیام مردم تهران در روز 15 خرداد1342، دانشجویان درگروه های مختلف از دانشگاه تهران وكوی دانشگاه به سمت مناطق مركزی شهر حركت كرده به قیام پیوستند. درخیابان شمالی پارك شهر خیابان ورزش آنها باشگاه و تأسیسات متعلق به شعبان بی مخ، لومپن جنایتكار و مامور دربارشاه را ویران كردند. این درگیریها به دستگیر ی وزندانی شدن بسیاری از دانشجویان منجر شد.
اسفند 1345: درگذشت دكتر مصدق:
سال 1345 نامه ها و مكاتبات دكتر محمد‌مصدق پیشوای مبارزات ضداستعماری ایران به جنبش و فعالین دانشجویی بطور مخفیانه تكثیر و توزیع عمومی گردید . طی همین نامه ها مصدق بزرگ آرزوی قلبی و دیرین خود را خطاب به دانشجویان بیان داشت آنجا كه یاد و خاطره مبازرات مردم الجزایر و جوانان این كشور برای استقلال و آزادیشان را به دانشجویان معرفی كرد. این حرف در واقع آخرین صحبت های مصدق بود چرا كه در اسفند سال 45 بدرود حیات گفت .
23بهمن1357:
نخستین دفتر علنی سازمان مجاهدین خلق ایران به طور موقت در دانشكده علوم دانشگاه تهران برپا شد. آرم مجاهدین برسردر این دانشكده به اهتزاز درآمد. فدائیان نیز دفتر خود را در دانشكده فنی برپا كردند.
18تیر 1378 :
ناگهان سكوت خمینی‌ساخته دانشگاه ها با صدای انفجاری بزرگ درهم شكست، رعدی كه روز هیجده تیرماه 1378 در این آسمان بی ابر غرید و به آخوندها نشان داد كه نمیتوانند برای همیشه اراده ضدانقلابی خود را به مردم و تاریخ ایران زمین تحمیل كنند. خاتمی با دادن فرمان سركوب قیام 18 تیر , چهره واقعی خود را نشان داد. به این ترتیب ولی فقیه تنها راه را برای حفظ نظام رو به سقوطش، در بستن شكاف های درونی، جراحی بزرگ درونی، یكپایه و یكدست شدن و گماشتن یك پاسدار تروریست به‌عنوان رئیس جمهور، دید . احمدی نژاد از بدو روی كار آمدن، مثل خمینی، دانشگاه و نظام آموزشی آن را هدف قرار داد و طرح استحاله دانشگاه را ریخت تا با منصوب كردن بسیجی و پاسدار و آخوند به سمت ریاست دانشگاه ها و نشاندن آنها روی كرسی استادی، این كار را عملی و خیال خود و رهبرش را از خطر قشر آگاه جامعه راحت كند.
16آذر84 عقب نشینی پاسدار احمدی نژاد از حضور در دانشگاه:
پاسدار هزار تیر می‌خواست ژست نزدیكی به دانشجویان و بزرگداشت 16آذر را بگیرد، ولی وقتی متوجه فعالیتها و آماده سازیهای گسترده دانشجویان برای برگزاری بزرگداشت 16آذر و تظاهرات علیه رژیم شد، طی چند نوبت ابتدا به عنوان عقب انداختن و بعد هم تحت عنوان سفر، حضور خود در دانشگاه را لغو كرد. گفته شده است كه نزدیكانش سرنوشت خاتمی در 16آذر سال قبل را به او گوشزد كرده بودند. هیأت وزیران كابینه پاسدار احمدی نژاد با بهانه قرار دادن آلودگی هوا كلیه مراكز تحصیلی و آموزشی را نیز به مدت دو روز تعطیل كردند تا به این ترتیب از برپایی هرگونه تجمعی ممانعت به عمل آورند. پس از این اقدام مضحك مشخص شد كه فرار احمدی نژاد از ظاهر شدن در دانشگاه یك طرح سراسری و یك عقب نشینی ذلت بار عمومی برای رژیم بوده است.
3خرداد85: تظاهرات دانشجویان پلی تكنیك و سر دادن شعار فریاد هر ایرانی, آزادی, آزادی:
اعتراضات دانشجویان امیركبیر از روز دوشنبه اول خرداد, شروع شده و طی آن با مأموران امنیتی رژیم درگیر شدند. كه به مجروح شدن شماری از دانشجویان منجر گردید. دانشجویان معترض شیشه های دانشگاه را شكسته و با خواندن سرودهای یار دبستانی و ای ایران, خواستار استعفای رهایی, رئیس انتصابی این دانشگاه شدند.......................................................همزمان دانشجویان دانشگاه تهران در یك تظاهرات ضدحكومتی و با شعار مرگ بر استبداد ، خواستار اخراج عناصر اطلاعاتی، پاسداران و عمید زنجانی از دانشگاه شدند. دانشجویان پلاكاردهایی در دست داشتند كه روی آنها نوشته شده بود: دانشجویان زندانی را رها كنید ، این‌جا حوزه نیست، دانشگاه‌است و انرژی را رها كن، فكری به‌حال ما كن .دانشجویان تظاهركننده، بعد از عبور از مقابل دانشكده‌های فنی و حقوق، به‌مقابل در جنوبی دانشگاه رسیدند و قصد خروج از دانشگاه و ادامه‌‌‌‌‌‌‌تظاهرات در خیابان ها را داشتند كه با ممانعت نیروهای حراست مواجه شدند. مأموران حراست به‌دانشجویان حمله كرده و به‌ضرب و شتم آنها پرداختند. در این درگیریها چند تن از دانشجویان مجروح شدند....................................................... تظاهركنندگان با نوشته‌ها و پلاكاردهایی كه در داست داشتند، حمله به كوی دانشگاه را محكوم و اعلام كردند، كه عمید زنجانی رئیس گماشته دانشگاه تهران باید این دانشگاه را ترك كند. دانشجویان با كندن زمین به جمع‌آوری سنگ‌برای مقابله با ماموران انتظامی پرداخته و با استفاده از چرخ‌های دستی، سنگ‌ها را از فواصل دورتر به محل درگیری می‌رساندند.بدین ترتیب از16آذر سال 1332 تا امروز جنبش دانشجویی ایران با عبور از مسیری پر فراز و نشیب در زیر سایه مداوم سیاهترین سركوبهای تاریخ معاصر، نه مرد و نه خاكستر شد و دانشگاه همچنان سنگر آزادی باقی ماند. جنبش دانشجویی حتی پس از نسل‌كشی تاریخی خمینی باز هم از خاكستر خود برخاست و در 18تیر78 چون رعد در آسمان بی‌ابر خواب ولی فقیه را آشفت و با پایداری درهمه فرودهای سخت و همه فرازهای صعب پرچم آگاهی و آزادیخواهی را همچنان برفراز سنگر آزادی برافراشته نگاه داشت.عقربه ها هرگز از حركت باز نمی‌ایستند و قطار زمان بسرعت به مقصد نهایی خود كه بهاران آزادی و آبادانی میهنمان است، نزدیك می شود.
گرامی باد پنجاه و چهارمین سالگرد 16 آذر، روز دانشجو
برگرفته از سایت سازمان مجاهدین خلق ایران
روز شانزدهم آذر یك نقطه عطف در جنبش دانشجویی است. خروشی كه در 16 آذر سال 1332 از دانشگاه برخاست، اولین نشانه خشم و خروش خلق ما علیه حكومت دیكتاتوری سلطنتی بود كه توسط آگاهترین فرزندانش در دانشگاه تهران، در معرض دید جهانیان قرار گرفت.
درماه های پس از كودتای ننگین 28 مرداد سال 1332،دانشجویان آگاه و میهن‌پرست كه همچنان به دكتر محمد مصدق پیشوای نهضت ملی ایران عشق می‌ورزیدند، دست به تظاهرات اعتراض‌آمیزعلیه دیكتاتوری حاكم و حامیان آن كه مسبب كودتای ننگین 28 مرداد و سرنگون كردن تنها دولت ملی و قانونی مردم ایران بودند زدند.. برای شاه بسیار مهم بود كه نزد‌غرب وانمود كند كه بر اوضاع مسلط است و مقاومت مردم را سركوب كرده است، از این رو نظامیان و چتربازان خود را برای سركوب حركت اعتراضی دانشجویان به دانشگاه تهران فرستاد.متقابلاً دانشجویان آزاده در برابر تفنگهای آماده شلیك ماموران شاه سینه سپر كردند. در نتیجه 3 تن از دانشجویان دانشكده فنی، به نام های بزرگ‌نیا، قندچی و شریعت رضوی، به ضرب گلوله ماموران شاه به شهادت رسیدند.اما ریختن خون آنها برای رژیم شاه بسیار گران تمام شد. زیرا از همان روزسنت مقاومت، تسلیم‌ناپذیری و آزادیخواهی در دانشگاه‌های ایران بنیان نهاده شد، دانشگاه سنگر آزادی نام گرفت و 16 آذر، به عنوان روز دانشجو، همه ساله به روز مقاومت و اعتصاب علیه دیكتاتوری حاكم تبدیل گردید. بر همان سنت سرخ مقاومت بود كه دانشگاه های ایران محل نشو و نمای انقلابیون پیشتاز مبارز بوده و بنیانگذاران مجاهدین و سایر سازمان های مبارز آن زمان نیز تقریباً همه از دانشگاه برخاستند و با حركتی كه آنها آغاز كردند، طومار دیكتاتوری سلطنتی در هم‌پیچیده شد.
16 آذر روزی است كه دانشجویان بعنوان قشر روشنفكر و پیشتاز جامعه درخت آزادیخواهی را در قلب دانشگاه كاشتند و با خون شهدای دانشجو آبیاری نمودند. 16 آذر، روزی كه در تاریخ ایران به سمبل جنبش و حركت علیه دیكتاتوری تبدیل شد و حتی خمینی هم با حد اكثر قساوت و تصفیه خونینی كه از دانشگاه كرد نتوانست آن را از حركت بازدارد و دیدیم درسال 78 ، چگونه شانزده آذر در 18 تیر خروشید و از خاكستر خود سر بر آورد. و دیدیم كه همین دانشجویان چگونه خاتمی را مفتضح كردند و پاسدار هزارتیر احمدی نژاد را هم كه درهمان بدو ورود برآن بود تا درصحنه دانشگاه ژست مردمگرایی بگیرد، وادار به عقب نشینی كردند. در آذر ماه سال گذشته چگونه عمامه ازسر آخوند مرتجع عمید زنجانی كه به عنوان رئیس دانشگاه آمده بود، برداشتند و او را مفتضح كردند. آخر دانشگاه سنگر آگاهی است و با دیكتاتوری و ارتجاع در تناقض است. اعتراض دانشجویان در 16 آذر از همان روز اول ، اعتراض بر ضد دیكتاتوری و ارتجاع بوده است. فریاد آزادیخواهی مردمی بود كه تا امروز دقیقا یك صد سال برای آزادی مبارزه كرده و قربانی داده اند , بله همان كلمه مقدس آزادی است كه 16 آذر 32 را به 18 تیر 78 پیوند می زند و آن را تا امروز و موج اعتراضات دانشجویی امتداد می دهد.
بدون شك, یكی از برگهای زرینی كه تاریخ معاصر كشورمان به خود دیده, جنبش دانشجویی و رشادت ها و فداكاریهای آنان است.
16 آذر سال 1332 :
پس از سقوط دولت ملی دكتر محمد مصدق در كودتای 28 مرداد سال32, اعتراض ملت ایران در برابر شاه درخروش نسل آگاه و روشنفكر و بویژه در اعتراضات دانشجویان متبلور شد. در شانزدهم آذر همان سال اولین جرقه‌ى خشم دانشجویان آگاه، تاریكی شب را درآغاز حاكمیت سیاه حكومت كودتا شكافت. 16 آذر با خون قندچی، بزرگ نیا و شریعت رضوی سه شهید جنبش دانشجویی كه پیشقراول جنبش آزادیخواهانه مردم ایران بودند ، برای همیشه در تاریخ این میهن به ثبت رسید.
4بهمن1341: حمله به دانشگاه:
به دنبال افشای اهداف انقلاب سفید، شاه كه می دانست سدو مانع اصلی در برابر این توطئه ضد ملی، دانشجویان مبارز هستند، ماموران امنیتی وابسته به خودش را به دانشگاه گسیل داشت و آنها به شدت دانشجویان دختر و پسر را مورد ضرب و شتم و اهانت قرار دادند.
15خرداد 1342
به محض اطلاع از قیام مردم تهران در روز 15 خرداد1342، دانشجویان درگروه های مختلف از دانشگاه تهران وكوی دانشگاه به سمت مناطق مركزی شهر حركت كرده به قیام پیوستند. درخیابان شمالی پارك شهر خیابان ورزش آنها باشگاه و تأسیسات متعلق به شعبان بی مخ، لومپن جنایتكار و مامور دربارشاه را ویران كردند. این درگیریها به دستگیر ی وزندانی شدن بسیاری از دانشجویان منجر شد.
اسفند 1345: درگذشت دكتر مصدق:
سال 1345 نامه ها و مكاتبات دكتر محمد‌مصدق پیشوای مبارزات ضداستعماری ایران به جنبش و فعالین دانشجویی بطور مخفیانه تكثیر و توزیع عمومی گردید . طی همین نامه ها مصدق بزرگ آرزوی قلبی و دیرین خود را خطاب به دانشجویان بیان داشت آنجا كه یاد و خاطره مبازرات مردم الجزایر و جوانان این كشور برای استقلال و آزادیشان را به دانشجویان معرفی كرد. این حرف در واقع آخرین صحبت های مصدق بود چرا كه در اسفند سال 45 بدرود حیات گفت .
23بهمن1357:
نخستین دفتر علنی سازمان مجاهدین خلق ایران به طور موقت در دانشكده علوم دانشگاه تهران برپا شد. آرم مجاهدین برسردر این دانشكده به اهتزاز درآمد. فدائیان نیز دفتر خود را در دانشكده فنی برپا كردند.
18تیر 1378 :
ناگهان سكوت خمینی‌ساخته دانشگاه ها با صدای انفجاری بزرگ درهم شكست، رعدی كه روز هیجده تیرماه 1378 در این آسمان بی ابر غرید و به آخوندها نشان داد كه نمیتوانند برای همیشه اراده ضدانقلابی خود را به مردم و تاریخ ایران زمین تحمیل كنند. خاتمی با دادن فرمان سركوب قیام 18 تیر , چهره واقعی خود را نشان داد. به این ترتیب ولی فقیه تنها راه را برای حفظ نظام رو به سقوطش، در بستن شكاف های درونی، جراحی بزرگ درونی، یكپایه و یكدست شدن و گماشتن یك پاسدار تروریست به‌عنوان رئیس جمهور، دید . احمدی نژاد از بدو روی كار آمدن، مثل خمینی، دانشگاه و نظام آموزشی آن را هدف قرار داد و طرح استحاله دانشگاه را ریخت تا با منصوب كردن بسیجی و پاسدار و آخوند به سمت ریاست دانشگاه ها و نشاندن آنها روی كرسی استادی، این كار را عملی و خیال خود و رهبرش را از خطر قشر آگاه جامعه راحت كند.
16آذر84 عقب نشینی پاسدار احمدی نژاد از حضور در دانشگاه:
پاسدار هزار تیر می‌خواست ژست نزدیكی به دانشجویان و بزرگداشت 16آذر را بگیرد، ولی وقتی متوجه فعالیتها و آماده سازیهای گسترده دانشجویان برای برگزاری بزرگداشت 16آذر و تظاهرات علیه رژیم شد، طی چند نوبت ابتدا به عنوان عقب انداختن و بعد هم تحت عنوان سفر، حضور خود در دانشگاه را لغو كرد. گفته شده است كه نزدیكانش سرنوشت خاتمی در 16آذر سال قبل را به او گوشزد كرده بودند. هیأت وزیران كابینه پاسدار احمدی نژاد با بهانه قرار دادن آلودگی هوا كلیه مراكز تحصیلی و آموزشی را نیز به مدت دو روز تعطیل كردند تا به این ترتیب از برپایی هرگونه تجمعی ممانعت به عمل آورند. پس از این اقدام مضحك مشخص شد كه فرار احمدی نژاد از ظاهر شدن در دانشگاه یك طرح سراسری و یك عقب نشینی ذلت بار عمومی برای رژیم بوده است.
3خرداد85: تظاهرات دانشجویان پلی تكنیك و سر دادن شعار فریاد هر ایرانی, آزادی, آزادی:
اعتراضات دانشجویان امیركبیر از روز دوشنبه اول خرداد, شروع شده و طی آن با مأموران امنیتی رژیم درگیر شدند. كه به مجروح شدن شماری از دانشجویان منجر گردید. دانشجویان معترض شیشه های دانشگاه را شكسته و با خواندن سرودهای یار دبستانی و ای ایران, خواستار استعفای رهایی, رئیس انتصابی این دانشگاه شدند.......................................................همزمان دانشجویان دانشگاه تهران در یك تظاهرات ضدحكومتی و با شعار مرگ بر استبداد ، خواستار اخراج عناصر اطلاعاتی، پاسداران و عمید زنجانی از دانشگاه شدند. دانشجویان پلاكاردهایی در دست داشتند كه روی آنها نوشته شده بود: دانشجویان زندانی را رها كنید ، این‌جا حوزه نیست، دانشگاه‌است و انرژی را رها كن، فكری به‌حال ما كن .دانشجویان تظاهركننده، بعد از عبور از مقابل دانشكده‌های فنی و حقوق، به‌مقابل در جنوبی دانشگاه رسیدند و قصد خروج از دانشگاه و ادامه‌‌‌‌‌‌‌تظاهرات در خیابان ها را داشتند كه با ممانعت نیروهای حراست مواجه شدند. مأموران حراست به‌دانشجویان حمله كرده و به‌ضرب و شتم آنها پرداختند. در این درگیریها چند تن از دانشجویان مجروح شدند....................................................... تظاهركنندگان با نوشته‌ها و پلاكاردهایی كه در داست داشتند، حمله به كوی دانشگاه را محكوم و اعلام كردند، كه عمید زنجانی رئیس گماشته دانشگاه تهران باید این دانشگاه را ترك كند. دانشجویان با كندن زمین به جمع‌آوری سنگ‌برای مقابله با ماموران انتظامی پرداخته و با استفاده از چرخ‌های دستی، سنگ‌ها را از فواصل دورتر به محل درگیری می‌رساندند.بدین ترتیب از16آذر سال 1332 تا امروز جنبش دانشجویی ایران با عبور از مسیری پر فراز و نشیب در زیر سایه مداوم سیاهترین سركوبهای تاریخ معاصر، نه مرد و نه خاكستر شد و دانشگاه همچنان سنگر آزادی باقی ماند. جنبش دانشجویی حتی پس از نسل‌كشی تاریخی خمینی باز هم از خاكستر خود برخاست و در 18تیر78 چون رعد در آسمان بی‌ابر خواب ولی فقیه را آشفت و با پایداری درهمه فرودهای سخت و همه فرازهای صعب پرچم آگاهی و آزادیخواهی را همچنان برفراز سنگر آزادی برافراشته نگاه داشت.عقربه ها هرگز از حركت باز نمی‌ایستند و قطار زمان بسرعت به مقصد نهایی خود كه بهاران آزادی و آبادانی میهنمان است، نزدیك می شود.
گرامی باد پنجاه و چهارمین سالگرد 16 آذر، روز دانشجو
برگرفته از سایت سازمان مجاهدین خلق ایران