چهارشنبه، شهریور ۱۵، ۱۳۸۵


آنزمان که بنهادم سر بپای آزادی
دست خود زجان شستم از برای آزادی
تا مگر بدست آرم دامن وصالش را
میدوم به پای سر در غفای آزادی
در محیط طوفانزا ماهرانه در جنگ است
ناخدای استبداد با خدای آزادی
دامن محبت را گر کنی ز خون رنگین
می توان تو را گفتن پیشوای آزادی

درود بر ولی الله فیض مهدوی که در چنگال اهریمنان زمان ساکت ننشست و درد مردم ایران را تا آخرین نفس فریاد زد و درود بر دیگر زندانیان سیاسی و آزادیخواه دربند که در سخت ترین شرایط حاضر به تن دادن به خواسته های رژیم منفور ملاها نیستند
زنـــــده باد آزادی